در سال 1969 میلادی برای نخستین بار انسان موفق به فرود در سطح کره ی ماه گردید .

این ماموریت توسط سفینه فضایی آپولو 11 ایالات متحده که حامل سه فضانورد بود انجام گرفت .

نیل آرمسترانگ نخستین فضانور بود که قدم در سطح کره ماه نهاد. پس از این موفقیت در ماموریت

-های فضایی آپولو پنج سفینه فضایی دیگر نیز در کره ماه فرود آمد.

عملیات پرتاب فضانوردان سفینه آپولو به مقصد کره ماه توسط موشک غول پیکری به نام ساترن 5

انجام گرفت. این موشک عظیم ترین موشکی بود که تا به حال ساخته می شد و در واقع یک موشک ترکیبی 

از سه مشک بود که به نام موشک سه مرحله ای نیز معروف است.  سرانجام موشک مرحله سوم بود که 

سفینه فضایی را در مسیر کره ماه قرار داد.

آیا میدانید فاصله ی زمین تا کره ماه تقریبا چهارصد هزار کیلو متر است و این مسافت معادل ده بار گردش به دور زمین است!

زمین سیاره ی ما و یکی از 9 سیاره ای است .که به دور خورشید می گردد. زمین از سنگ و فلز ساخته شده و تنها سیاره ی شنا خته شده ای است که

در آن حیات وجود دارد.

سیاره ی زمین به صورت کره ای ناکامل است که از سنگ ساخته شده هسته فلزی دارد و به دور خورشید می گردد.

اطراف زمین را مجموعه گاز هایی به نام جو (اتمسفر)فرا گرفته است . زمین دارای یک ماه است و تا جایی که می دانیم

یگانه سیاره ای است که در آن وجود دارد.

در ضمن چر خش زمین جریان های الکتریکی ایجاد شده در زیر سنگ کره این سیاره را به مغناطیس بزرگی تبدیل می کند.

که مانند:آهن ربا های معمولی دو قطب شما و جنوب دارد.

منظومه ي شمسي در ابتدا يك ابر از گاز وغبار بوده كه آن سحابي را اوليه مي نامند شكل گرفته است اين سحابي

رفته ورفته متراكم شده و احتمالا در اثر امواج ناشي از انفجار يك ستاره به صورت يك صفهه ي چرخان در آمده است به

تدريج در اثر نيروي بسيار عظيم جاذبه بيشتر مواد موجود در هسته مركزي آن متراكم شده و با فعال شدن فعل و

انفعالات هسته اي خورشيد به وجود آمده است قسمت هاي بيروني كه همچون قرص در گرداگرد بخش مركزي قرار

گرفته به توده هاي مستقلي تراكم يافته اند و هر كدام به صورت سياره اي در آمدند از باقيمانده مواد سحابي نيز سيارك

ها و دنباله دار ها شكل گرفته اند طبق اين نظريه عمر منظومه ي شمسي در حدود 4600 ميليون سال تخمين زده

ميشود

موضوعات مرتبط: <-CategoryName->
برچسب‌ها: <-TagName->

پو ودوستان

نور ستاره ها ثابت است.اما اگر از زمين به آنها نگاه كنيم به نظر مي رسد كه چشمك مي زنند. چرا؟زيرا در اطرافزمين لايه هاي هواي گرم و سرد وجود دارند. نور ستاره ها براي اينكه به ما برسد,بايد از اين لايه هاي در حال

حركت عبور ميكند به همين دليل نور ستاره ها منحرف ميشود و به نظر ميرسد كه ستاره ها چشمك ميزنند.

خورشید نزدیک ترین ستاره به زمین است. خورشید به دلیل نزدیکی بیشتر به زمین شبیه سایر ستارگان به نظر نمی رسد. اکثر ستارگان آن قدر از زمین دور هستند که مانند نقطه های نورانی در آسمان شب می درخشند. خورشید بر خلاف کره زمین ساختار سنگی و جامد ندارد. خورشید کره ایست از گازهای داغ و آتشین که مانند شعله های یک کوره آتش زبانه می کشد و می درخشد.

جهان هستی نامی است که ما به هر چه که در پیرامون مان وجود دارد و آن را می شناسیم اطلاق می کنیم یعنی آن که از ذرات گرد و غبار در سطح زمین تا قلل مرتفع ترین کوه ها و هرآنچه که بر روی زمین زندگی می کند گرفته تا هر چیزی که در فضا موجود در کهکشان ها همگی شامل جهان هستی می شوند.

ستارگان از فرآینده در هم فرو رفتن و متراکم شدن توده ای از گاز غبار در فضا که سحابی نامیده می شود شکل می گیرند و به عبارت دیگر متولد می شود. ستاره شناسان می توانند این ستارگان دور دست را در بخش های مختلف آسمان شب مشاهده کنند. این توده های ابر در اثر نیروی جاذبه ای که بر ذرات گاز و غبار وارد می کندفشرده می شوند. سر انجام در اثر تجمع ماده در قسمت مرکز این قسمت داغ و گرم می شود که در نهایت ستاره ای متولد می شود و شروع به درخشیدن می کند

وقتی سوخت گاز یک ستاره تمام می شود و دیگر نمی تواند انرژی آزاد کندیعنی آن که به پایان عمرش رسیده شده است.دراین شرایط هسته ی ستاره ریزش می کند اما لایه های بیرونی ان منبسط شده و تبدیل به یک ستاره غول آسا می شود.

سیها چاله ها نادیدنی هستند و فقط از تاثیری که روی چیز های نزدیک خود می گذارند به وجودآنها پی می بریم .سیاه چاله ها  مانندجارو برقیماده را از سطح یک ستاره می کند.این مواد وارد جایی گرداب می شوند و قبل از ناپدید شدن در سیاه چاله به دور آن می چرخند درست مثل آبی که وارد مجرای غول پیـکری می شود.

خورشید حدود 5  میلیارد سال پیش از ابر بزرگی از گاز و غبار متولد شد. دانشمندان بر این باورند که سیاره ها و سیارک ها و دنباله دار ها آرام آرام از این ابر چرخان به وجود آمده اند

موادی که ابر غبار وگاز باقی ماند قرصی را تشکیل داد که شروع به گردش به دور خورشید کرد

ذره های داخل این قرص که به هم برخورد می کردند به مرور به هم چسبیدند و اجرام بزرگ تری تشکیل دادند

این اجرام به سیاره ها قمرها سیارک ها و دنباله دار ها یی تبدیل شدند که گاه با هم برخورد می کردند

سرانجام اجسام  باقی مانده روی مدار هایی که به  ندرت یک دیگر را قطع می کنند شروع به چرخش به دور خورشید

کردند

دنباله ستارگان دنباله دار همیشه در جهت مخالف خورشید جریان پیذا می کنند.هرچند این دنباله  بسیار نورانی و درخشان است اما بسیار ظریف وپهن است و کم کم منقبض شده ومحو می شود.زمانی که ستاره دنباله دار از خورشید دور می شود دنباله در قسمت جلو حرکت می کند.

پس از کشف اجرام دیگری در منظومه شمسی که ویژگی های مشابه پلوتو را داشتند در سال 1385 سازمان جهانی تصمیم گرفت پلوتو را از لیست سیاره ها حذف کند و در گروه بندی جدیدی قرار دهد. از آن پس به اجرامی مانند پلوتو سیاره کوتوله گفته می شود.

ابرهای آبی رنگ جو سیاره نپتون را پوشانده اند که در نتیجه تمامی سطح این سیاره به رنگ آبی روشن دیده می شود برفراز این ابرها باریکه هایی از ابر سفید به چشم می خورند که متشکل از ذرات یخ هستند و با سرعت زیاد پیرامون آن در گردشند.یکی از این باریکه های ابر که سفینه ی کاوشگر ویجر2 از آن عکس بقیه کرد به نام روروک نامگذاری ریشه چهار که با سرعت فوق العاده زیاد به دور این سیاره گردش می کند.

اورانوس هنگام گردش به دور خورشید گویی یک وری است. بر خلاف اکثر سیارات دیگر که به طور قائم و مانند یک فرفره به دور خورشید می چرخند اورانوس در حالت به پهلو خوابیده پیرامون خورشید گردش می کند. به نظر می رسد این سیاره میلیون ها سال پیش در اثر برخورد چیزی با آن یک وری شده است و در نتیجه به نام سیاره به پهلو خوابیده هم معروف است.

حلقه های رنگارنگ و روشن پیرامون زحل متشکل از میلیون ها ذره یخ هستند. این ذرات یخ مانند قمرهایی با سرعت زیاد در پیرامون این سیاره در گردشند و نور خورشید را از سطح خود باز می تابانند. بعضی از این ذرات به بزرگی قطعات یخ معمولی هستند در حالی که بعضی ها به بزرگی یک اتومبیل اند.

مشتری غول پیکر ترین سیاره منظومه ی شمسی است و جرم آن معادل مجموع جرم سایر سیارات است.قطر مشتری یازده برابر قطرزمین است.هرچندکه از خورشید به مراتب خیلی کوچکتر است. قطرزحل نیز که دومین سیاره ی بزرگ درمنظومه شمسی به شمار می رود بیش از9برابر قطرزمین است.

مریخ بزرگترین اتش فشان را در میان سیارات منظومه ی شمسی داراست. مرتفع ترین کوه اتش فشانی مریخ المپوس مونس نام دارد که بلندی آن سه برابر قله اورست است.المپوس مونس جزو کوه های آتش فشانی قدیمی است که میلیون ها سال است که فوران نمی کند.

پیرامون کره زمین ررا پوششی ازهوا فرا گرفته است . در ارتفاع بالاتر از سطح زمین فضا زمین را احاطه کرده است. اگر ما بالای یک کوه مرتفع صعود کنیم یاسوار بر هواپیما به ارتفاعات بالاتر از سطح زمین برسیم هوا رقیق تر میشود. اما وقتی از سطح زمین بیشتر فاصله میگیریم سرانجام به ناحیه ای بیروناز جو می رسیم که از هوا خبری نیست.واین محل همان جایی است که فضا می نامیم. بخش اعظم فضا خالی است اما درآن اجرام شگفت انگیزی نظیر سیارات ستارگان وکهکشان ها قرار دارند.افرادی که به فضا سفر میکنند فضانورد نامیده می شوند.

زهره داغ ترین سیارات است.هرچندعطارد درمقایسه با زهره به خورشید نزدیکتر و گرمای بیشتری ازخورشید دریافت می کند. اما زهره گرم تر از عطارد است. دلیل گرمای شدید سیاره ی زهره وجود انبوهی از توده های ابر در جو آن است که گرمای خورشید را درست مانند یک گلخانه در خود محبوس میکند.

سطح روبه خورشید عطارد بسیارداغ اما سطح تاریک آن که ازتابش نورخورشید محروم است بسیار سرداست.عطارد با توجه به ان که نزدیکترین سیاره به خورشید است درنتیجه سطح روبه  خورشید وروشن آن دمایی فوق العاده زیاددارد و معادل دو برابردمای یک اجاق خوراک پزی است .اما  عطارد چنان آهسته بر روی حول محور خودمی چرخدکه در نتیجه سطح تاریک آن مدت زمانی کافی برای خنک شدن دارد و جو آن فاقد هوا است که بتواند گرمای خورشید را جذب کند.سطح تاریک عطارد آن قدر سرد میشود که بیش از 2برابر سردترین ناحیه کره زمین یعنی قطب جنوب است.