دنباله ستارگان دنباله دار همیشه در جهت مخالف خورشید جریان پیذا می کنند.هرچند این دنباله  بسیار نورانی و درخشان است اما بسیار ظریف وپهن است و کم کم منقبض شده ومحو می شود.زمانی که ستاره دنباله دار از خورشید دور می شود دنباله در قسمت جلو حرکت می کند.

پس از کشف اجرام دیگری در منظومه شمسی که ویژگی های مشابه پلوتو را داشتند در سال 1385 سازمان جهانی تصمیم گرفت پلوتو را از لیست سیاره ها حذف کند و در گروه بندی جدیدی قرار دهد. از آن پس به اجرامی مانند پلوتو سیاره کوتوله گفته می شود.

ابرهای آبی رنگ جو سیاره نپتون را پوشانده اند که در نتیجه تمامی سطح این سیاره به رنگ آبی روشن دیده می شود برفراز این ابرها باریکه هایی از ابر سفید به چشم می خورند که متشکل از ذرات یخ هستند و با سرعت زیاد پیرامون آن در گردشند.یکی از این باریکه های ابر که سفینه ی کاوشگر ویجر2 از آن عکس بقیه کرد به نام روروک نامگذاری ریشه چهار که با سرعت فوق العاده زیاد به دور این سیاره گردش می کند.

اورانوس هنگام گردش به دور خورشید گویی یک وری است. بر خلاف اکثر سیارات دیگر که به طور قائم و مانند یک فرفره به دور خورشید می چرخند اورانوس در حالت به پهلو خوابیده پیرامون خورشید گردش می کند. به نظر می رسد این سیاره میلیون ها سال پیش در اثر برخورد چیزی با آن یک وری شده است و در نتیجه به نام سیاره به پهلو خوابیده هم معروف است.

حلقه های رنگارنگ و روشن پیرامون زحل متشکل از میلیون ها ذره یخ هستند. این ذرات یخ مانند قمرهایی با سرعت زیاد در پیرامون این سیاره در گردشند و نور خورشید را از سطح خود باز می تابانند. بعضی از این ذرات به بزرگی قطعات یخ معمولی هستند در حالی که بعضی ها به بزرگی یک اتومبیل اند.

مشتری غول پیکر ترین سیاره منظومه ی شمسی است و جرم آن معادل مجموع جرم سایر سیارات است.قطر مشتری یازده برابر قطرزمین است.هرچندکه از خورشید به مراتب خیلی کوچکتر است. قطرزحل نیز که دومین سیاره ی بزرگ درمنظومه شمسی به شمار می رود بیش از9برابر قطرزمین است.

مریخ بزرگترین اتش فشان را در میان سیارات منظومه ی شمسی داراست. مرتفع ترین کوه اتش فشانی مریخ المپوس مونس نام دارد که بلندی آن سه برابر قله اورست است.المپوس مونس جزو کوه های آتش فشانی قدیمی است که میلیون ها سال است که فوران نمی کند.

پیرامون کره زمین ررا پوششی ازهوا فرا گرفته است . در ارتفاع بالاتر از سطح زمین فضا زمین را احاطه کرده است. اگر ما بالای یک کوه مرتفع صعود کنیم یاسوار بر هواپیما به ارتفاعات بالاتر از سطح زمین برسیم هوا رقیق تر میشود. اما وقتی از سطح زمین بیشتر فاصله میگیریم سرانجام به ناحیه ای بیروناز جو می رسیم که از هوا خبری نیست.واین محل همان جایی است که فضا می نامیم. بخش اعظم فضا خالی است اما درآن اجرام شگفت انگیزی نظیر سیارات ستارگان وکهکشان ها قرار دارند.افرادی که به فضا سفر میکنند فضانورد نامیده می شوند.